زمانی که نام ارتودنسی می‌آید، اغلب، ارتودنسی فلزی را متصور می‌شویم. ارتودنسی فلزی، رایج‌ترین نوع ارتودنسی است که بیشتر افراد از آن استفاده می‌کنند. با گذشت زمان و پیشرفت در شاخه ارتودنسی، روش‌های جدیدتری برای درمان ارتودنسی، ارائه شده است. البته با این که روش‌های نوین ارتودنسی، کاربرد فراوانی دارند اما همچنان استفاده از ارتودنسی با بریس های فلزی، محبوب‌ترین روش درمانی است. با شیوه‌های نوین ارتودنسی آشنا شوید.
ارتودنسی نامرئی
استفاده از ارتودنسی نامرئی، یکی از بهترین راهکارها برای افرادی است که تمایل به دیده شدن ارتودنسی خود ندارند. معمولاً این افراد به علت جایگاه اجتماعی خود، از ارتودنسی نامرئی استفاده می‌کنند تا در صورت لبخند زدن، تنها دندان‌هایشان دیده شوند. برای این کار، پلاک‌ها یا طلق های شفاف، جایگزین ارتودنسی ثابت می‌شود. ارتودنسی نامرئی، از جنس پلاستیک‌های با کیفیت و شفاف هستند که برای هر شخصی، به صورت جداگانه ساخته می‌شوند. تنها موردی که در استفاده از ارتودنسی نامرئی باید رعایت کرد، خارج سازی پلاک‌های شفاف هنگام غذا خوردن است. سپس پلاک‌ها را باید سر جای اصلی خود قرار داد. این روش نیاز به همکاری بیمار برای نتیجه گیری دارد.
ارتودنسی لینگوال
به ارتودنسی لینگوال، ارتودنسی زبانی نیز می‌گویند. در این ارتودنسی، ارتودنسی به پشت دندان‌ها می‌چسبد و از این رو، دیده نمی‌شود. این درمان هم برای بیمار و هم برای ارتودنتیست سختی‌های خاص خود را دارد و معمولاً در شرایط خاص، به بیماران پیشنهاد می‌شود.
ارتودنسی ثابت با براکت همرنگ دندان
یکی از بهترین روش‌های نوین ارتودنسی که در آن، نتیجه موفقیت تقریباً صد در صدی است، استفاده از ارتودنسی ثابت با براکت های همرنگ دندان است. از آن جایی که در این روش، بیمار نمی‌تواند ارتودنسی را از دهان خود خارج کند و به همکاری بیمار نیازی نیست، درصد موفقیت این درمان بسیار بالا است. از دیگر مزیت‌های این روش، به همرنگ بودن ارتودنسی با دندان‌ها می‌توان اشاره کرد. درواقع ارتودنسی ثابت با براکت های شفاف، همچون ارتودنسی فلزی است که در این روش از ارتودنسی به جای براکت های فلزی، از براکت های بی رنگ یا شیشه ای استفاده می‌شود که دقیقاً رنگ دندان را انعکاس می‌دهند. تنها یک سیم نازک در بین دندان‌ها دیده می‌شود که آن چنان هم مشخص نیست.
ارتودنسی با مینی اسکرو
مینی اسکرو که با نام مینی ایمپلنت هم شناخته می‌شود، یکی از روش‌های ارتودنسی است که در این روش، ایمپلنت درون استخوان جایگذاری می‌شود و سپس از طریق آن، روی دندان‌های اطراف، فشار وارد می‌شود تا یک یا چند دندان بدون حرکت دادن سایر دندان‌ها، حرکت کند. این روش یک تحول بزرگ در درمان ارتودنسی ایجاد کرده است و برای برخی از افراد کاربرد دارد.
از کدام روش ارتودنسی استفاده کنیم؟
این که کدام روش ارتودنسی برای شما مناسب تر است، به تشخیص ارتودنتیست شما بستگی دارد. ارتودنتیست در ابتدا وضعیت دندان‌ها و فکین شما را می سنجد و سپس با توجه با شرایط شما، یک روش ارتودنسی را به عنوان روش اصلی انتخاب می‌کند. ممکن است در طول دوره ارتودنسی، روش‌های دیگر نیز مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال در طی درمان ارتودنسی، ممکن است ارتودنتیست از مینی اسکروها استفاده کند. در اکثر موارد بعد از انجام ارتودنسی ثابت، به بیمار ارتودنسی متحرک داده می‌شود تا دندان‌های بیمار، بعد از درمان ارتودنسی در جای خود ثابت بماند.
تفاوت میان روش‌های نوین ارتودنسی در چیست؟
روش‌های نوین ارتودنسی نسبت به روش قدیمی تر، در ظاهر فرد تأثیر گذار است. درواقع در روش‌های نوین ارتودنسی، به این موضوع توجه ویژه شده است که ظاهر فرد دچار اختلال نشود. در این روش، فرد می‌تواند بدون نشان دادن ارتودنسی خود، در مکان های گوناگون ظاهر شود. با این که روش‌های نوین جایگزین خوبی برای روش‌های قدیمی ارتودنسی هستند اما نباید از این موضوع غافل شد که روش‌های نوین، تا حد زیادی به همکاری بیمار وابسته هستند. معمولاً بیماران به دلیل شرایط سختی که در این دوره وجود دارد، به خوبی همکاری نمی‌کنند و از این رو، دوره درمان ارتودنسی بیشتر و نتیجه بخشی آن گاهی اوقات کمتر خواهد بود.