ارتودنسی و اعتماد به نفس

تا کنون به ارتباط مستقیم درمان ارتودنسی و اعتماد به نفس بیمار فکر کرده اید؟ ما در این مقاله تصمیم داریم تا در مورد تأثیر درمان ارتودنسی بر اعتماد به نفس افراد با شما صحبت کنیم.

تصور کنید فردی دارای دندان‌های نامرتب و روی هم قرار گرفته یا فک پایین عقب رفته و یا فک بالای جلو زده است. قطعاً این فرد در تعاملات اجتماعی خود دچار ضعف خواهد شد. زیرا دهان و دندان در معاشرت ها در مرکز توجه قرار دارند. حالا اگر فرد بیمار یک کودک و یا نوجوان باشد باید به اثرات منفی زیادی که به روح و اعتماد به نفس وی وارد می‌شود و تأثیرات منفی که بر شخصیت آینده او گذاشته می‌شود، بیشتر فکر کرد.  به طور کلی بی توجهی به زیبایی و بهداشت دهان و دندان ضمن شکست خوردن در ارتباطات اجتماعی و عاطفی موجب بروز ضعف شدید در اعتماد به نفس می‌شود.

همه ما برای اثرگذاری بهتر و بیشتر بر مخاطبانمان به یک لبخند زیبا و دندان‌های ردیف و تمیز نیاز خواهیم داشت. چیزی که این روزها با مراجعه به یک متخصص ارتودنسی می‌توان به آن دست پیدا کرد. اما نکته اینجاست که برای برخی از افراد مشکلات روحی پس از مراجعه به ارتودنتیست و آغاز درمان بیشتر خواهد شد. در واقع این دست از بیماران به دلیل  قرار گرفتن سیم‌های ارتودنسی در دهان معذب تر از پیش می شوند و همان اعتماد به نفس اندک را نیز از دست خواهند داد. ما در ادامه در مورد اعتماد به نفس در دوران درمان ارتودنسی با شما صحبت خواهیم کرد.

آیا درمان ارتودنسی مایه خجالت است؟

بسیاری از افراد از همان زمانی که درمان ارتودنسی را آغاز می‌کنند، همان اندک اعتماد به نفسی را هم که داشته اند از دست می‌دهند. آنها سعی می‌کنند در جمع‌ها کمتر صحبت کنند و تا جای ممکن حتی لبخند هم نزنند. در صورتی که چنین عملکردی واقعاً اشتباه است. اگرچه کماکان برخی از افراد به بیماران ارتودنسی برچسب‌های سخیف می‌زنند، اما خوشبختانه در سال‌های اخیر فرهنگ سازی بسیار بهتر شده است. بدین ترتیب اکثر افراد دریافته‌اند بیمارانی که به دنبال درمان ارتودنسی هستند، به سلامت و زیبایی خود بیش از سایرین اهمیت می‌دهند. اگرچه تحمل سیم‌ها و براکت های ارتودنسی در دهان برای مدت طولانی کار چندان ساده‌ای نیست، اما توجه و تمرکز روی هدف نهایی این کار را برای بیماران آسان‌تر می‌کند.

یادتان باشد این روزها درمان ارتودنسی بسیار معمول و رایج شده است. تا جایی که بسیاری از چهره‌های مطرح جهانی برای رسیدن به لبخندی زیبا و تأثیرگذار به این درمان روی آورده‌اند. در صورتی که از خندیدن، تعامل و معاشرت  در زمان درمان ارتودنسی هراس دارید، با ما همراه شوید تا در این زمینه توصیه‌هایی را به شما عرضه کنیم.

چطور اعتماد به نفسمان را در زمان درمان ارتودنسی حفظ کنیم؟

• یادتان باشد دیده شدن سیم‌ها و براکت های ارتودنسی در دهانتان هیچ اشکالی ندارد. آن چیزی که اشکال دارد وجود جرم و کثیفی بر سطح دندان‌هاست. پس در طول درمان به نظافت دهان و دندان خود توجه ویژه داشته باشید و سعی کنید پس از هربار خوردن و اشامیدن سطح دندان‌ها، براکت ها و سیم‌های ارتودنسی را از مواد خوراکی پاک کنید.
• هیچ گاه هدفتان از ارتودنسی را فراموش نکنید! شما در انتهای این راه به یک لبخند گیرا و جذاب خواهید رسید. با فکر به این نتیجه عالی انگیزه شما برای حفظ اعتماد به نفس بیشتر از قبل خواهد شد.
• یادتان باشد شاید تصوراتی که شما در مورد خودتان دارید، حتی یک بار هم به ذهن اطرافیانتان نرسیده باشد. پس لطفاً خودتان را بی‌دلیل قضاوت نکنید و اعتماد به نفستان را نشانه نگیرید. اتفاقاً سعی کنید بیشتر بخندید. تظاهر به داشتن اعتماد به نفس ناخودآگاه به یک باور تبدیل خواهد شد.
• برخی از بزرگسالان بر این باورند که سن آنها برای درمان ارتودنسی مناسب نیست. این باور کاملاً اشتباه است. ضمن اینکه با تشخیص متخصص ارتودنسی می‌توان از روش هایی استفاده کرد که کمترین تأثیر را بر ظاهر دهان و دندان داشته باشد. این افراد می‌توانند در صورت امکان از ارتودنسی نامرئی یا بریس های غیر قابل رؤیت استفاده کنند. اگر جز آن دسته از افرادی هستید که به خاطر ترس از استفاده از ابزار ارتودنسی از شروع درمان شانه خالی می کنید، توصیه می‌کنیم تا دغدغه‌های خود را با متخصص ارتودنسی در میان بگذارید تا بهترین راهکار را با توجه به شرایطتان به شما پیشنهاد دهد.

 

کش ارتودنسی یکی از ابزارهای ساده اما مؤثر در درمان ارتودنسی است. کش های ارتودنسی به منظور اصلاح بایت یا نحوه همپوشانی دندان‌ها به کار می‌روند. هنگامی که فرد دچار مشکل آندربایت یا اوربایت باشد، سیم و براکت های ارتودنسی به تنهایی نمی‌توانند مشکل دندان‌ها را بر طرف نمایند. در این موارد متخصص ارتودنسی تصمیم می‌گیرد از نوعی کش مخصوص به نام کش ارتودنسی استفاده کند.

هنگامی که مراجعه کننده تنها دچار بی نظمی خفیف دندان‌ها باشد، تنها از دستگاه‌های متداول ارتودنسی (سیم و براکت) استفاده می‌شود. اما اگر دو ردیف دندان‌های بالا و پایین، همپوشانی درستی نداشته باشند و یا به هم ریختگی دندان‌ها شدت بیشتری داشته باشد، بایستی از وسایل دیگری همچون دستگاه فانکشنال و کش یا الاستیک ارتودنسی نیز بهره گرفت. کش ارتودنسی می‌تواند فک‌ها را در جهت دلخواه حرکت داده و باعث شود تا دو ردیف دندان به درستی روی هم قرار بگیرند. به این ترتیب هنگام صحبت کردن یا لبخند زدن ظاهر بسیار زیبایی به نمایش در می‌آید.

انواع کش و کاربرد آن‌ها

کش یا الاستیک ارتودنسی در انواع متفاوتی عرضه شده است. این کش ها عموماً از جنس لاتکس ساخته شده و می‌توانند ضخامت‌های مختلفی داشته باشند. هرچه ضخامت یا قطر کش بیشتر باشد، قدرت حرکت دهی آن بیشتر است. این که برای هر فردی چه نوع کشی و با چه ضخامت و قدرتی مناسب است، تشخیصی است که تنها به عهده متخصص ارتودنسی می‌باشد.

فرد تحت درمان به هیچ عنوان نباید به صورت خودسرانه محل نصب کش ها، قدرت و ضخامت آن‌ها را تغییر دهد؛ زیرا کوچکترین تغییر در این موارد ممکن است باعث عوض شدن مسیر حرکت دندان‌ها به سمت مسیر نامطلوب و شکست درمان شود.

کش یا الاستیک ارتودنسی چگونه روی دندان‌ها نصب می‌شوند؟

کش های ارتودنسی به تنهایی قابل استفاده نیستند؛ بلکه برای استفاده از آن‌ها ابتدا بایست براکت های قلاب دار مخصوصی را به روی دندان‌ها نصب نمود. سپس این کش های کوچک به قلاب‌های ظریف متصل شده و در طی زمان معینی کار جا به جایی فک و دندان‌ها را انجام می‌دهند.

انواع شکل‌های استفاده از کش ارتودنسی

این که کش ارتودنسی باید به چه شکل روی دندان‌ها قرار بگیرد و به روی کدام دندان‌ها اعمال فشار نماید، موضوعی است که متخصص ارتودنسی راجع به آن تصمیم گیری می‌کند.

به طور کلی برای رفع ناهنجاری‌های قرار گیری دندان‌ها و وضعیت غیر صحیح فک، کش ها در چندین شکل متداول به کار می‌روند:

کش ارتودنسی کلاس 1:

در این نوع پیکربندی، کش از قلاب دندان آسیاب ردیف بالا به دندان نیش ردیف بالا متصل می‌شود. در این روش دندان‌ها به سمت هم حرکت می‌کنند تا فضای باز اضافه بین آن‌ها بسته شود.

الاستیک یا کش کلاس 2:

در این روش کش از قلاب یکی از دندان‌های نیش بالا به قلاب دندان مولر اول یا دوم ردیف پایینی وصل می‌شود. هدف از این نوع پیکربندی کش، حرکت دادن دندان‌های بالا به سمت عقب و حرکت دادن دندان‌های پایین به سمت جلو است.

الاستیک یا کش مثلثی کلاس 2:

در این روش نیز ابتدا کش به قلاب یکی از دندان‌های نیش ردیف بالا و سپس به قلاب دندان آسیاب کوچک ردیف پایین و در نهایت به قلاب دندان آسیاب بزرگ ردیف پایین متصل می‌شود. این نوع پیکر بندی یک مثلث تشکیل می‌دهد و هدف از آن حرکت دادن دندان‌های بالایی به سمت عقب و حرکت دادن دندان‌های پایینی به سمت جلو است.

کش ارتودنسی کلاس 3:

در این روش کش به قلاب دندان نیش ردیف پایین وصل شده و سپس به قلاب دندان آسیاب ردیف بالا متصل می‌شود. هدف از این نوع پیکربندی کش، حرکت دادن دندان‌های بالایی به سمت جلو و حرکت دادن دندان‌های پایینی به سمت عقب است.

کش ارتودنسی کلاس 3 مثلثی:

در این روش کش از قلاب دندان نیش ردیف پایین به قلاب دندان آسیاب کوچک ردیف بالا و سپس به قلاب یکی از دندان‌های آسیاب بزرگ ردیف بالا متصل می‌شود. هدف از این نوع استفاده از کش، حرکت دادن دندان‌های بالا به سمت جلو و حرکت دادن دندان‌های پایین به سمت عقب است.

کش ارتودنسی چهارگوش یا مستطیلی:

در این نوع پیکر بندی کش به دو دندان از ردیف بالا و دو دندان از ردیف پایین متصل می‌شود و پس از مدتی باعث روی هم قرار گرفتن دو ردیف دندان می‌شود.

کش ارتودنسی میدلاین:

در این نوع پیکربندی، کش از قلاب دندان نیش بالا به قلاب دندان نیش ردیف پایین در جهت عکس وصل می‌شود. هدف از این پیکربندی قرار گرفتن خط میانی دندان‌های بالا و پایین به روی یک دیگر است.

کش ارتودنسی 7:

در این روش کش به قلاب سه دندان متصل شده تا به شکل حرف V در بیاید. این نوع پیکربندی الاستیک باعث تماس دو ردیف دندان شده و آن‌ها را روی هم قرار می‌دهد.

کش ارتودنسی کراس بایت:

در این روش کش از قسمت داخلی دندان‌های ردیف بالا به قلاب دندان‌های ردیف پایین وصل شده و همان طور که از نام آن پیداست، برای اصلاح حالت کراس بایت استفاده می‌شود.

کش ارتودنسی مثلثی قدامی:

در این روش کش از قلاب دندان نیش ردیف بالا به سمت دندان نیش ردیف پایین و سپس دندان آسیاب کوچک ردیف پایین وصل می‌شود. این پیکربندی برای اصلاح ناهنجاری اپن بایت به کار می‌رود.

نکات بهداشتی:

• کش ها پس از چند ساعت در روز خاصیت ارتجاعی و قدرت اولیه خود را از دست خواهند داد. بنابراین لازم است ابتدا با نحوه تعویض و جا انداختن کش یا الاستیک آشنا شده و روزی 3 تا 4 نوبت کش های ارتودنسی خود را تعویض نمایید.
• پس از هر وعده غذایی به دقت از مسواک و نخ دندان استفاده کنید.
• تنها برای خوردن غذا می‌توانید کش ها را از دهان خارج کنید.

لبخند دریچه ای زیباست که برای آغاز دوستی و محبت بر روی فرد مخاطب گشوده می شود و هرچه این لبخند زیبا تر و گشوده تر باشد، مخاطب مشتاق تر خواهد شد. برای ارتباط و البته یکی از معیارهای مهم زیبایی لبخند، گوهرهایی به نام دندان هستند که زیبایی لبخند را دو چندان می کنند.

اما گاه دندان ها به دلایل مختلف ظاهری نامنظم و نامرتب دارند و فرد را دچار ناراحتی و احساس ناخوشایند می کنند، چه در ارتباط با دیگران و چه در کاربرد دندان که خرد کردن و آماده سازی مواد غذایی برای عمل هضم است و درست انجام نشدن این وظیفه توسط دندان مقدمات ناراحتی های دیگر را پدید می آورد.

این مشکل به شکل های گوناگون خود را نشان می دهد که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم.

1. خط میانی نابجا: هنگامی که دندان های فک بالا با دندان های فک پایین در خط وسط نامتقارن باشند
2. فاصله: باز بودن بین دندان ها به دلیل کوچکی دندان یا بزرگی فک
3. ازدحام: شلوغی و روی هم افتادگی دندان ها
4. اوربایت یا دیپ بایت: دندان های فک بالا بیش از حد معمول جلو باشد
5. کراس بایت: در هنگام بسته شدن دهان یک یا چند دندان پایینی در سطح داخلی دندان های فک بالا قرار می گیرد.
6. اپن بایت: همپوشانی عمودی ناکافی در دندان های جلویی و فضای ایجاد شده بین دندان ها ی فک بالا و پایین در حالت بسته
7. آندر بایت: جلوتر بودن دندان های فک پایین از دندان های فک بالا در حالت جویدن

به این منظور و برای آنکه این مشکلات برطرف شود مکانیسمی به نام ارتودنسی وجود دارد که به مروز زمان ناهنجاری دندان ها را برطرف می نماید.

نوع ارتودنسی با توجه به بررسی های تخصصی که توسط پزشک ارتودنیست انجام می شود مشخص می شود و پزشک در یک بازه ی زمانی مناسب با تحت نظر قراردادن بیمار و معاینه های منظم  ناهنجاری های دندان را برطرف می کند.

انواع ارتودنسی شامل:

•  ارتودنسی ثابت: شایع ترین نوع ارتودنسی است که از سیم، براکت و نوارها تشکیل می شود.
• ارتودنسی متحرک: این نوع ارتودنسی قابل جابجایی است و فرد می تواند در مواردی چون غذا خوردن آن را از دهان خارج کند.
• ارتودنسی دیمون: دارای مکانیسم کشویی هستند و ظاهر بهتری دارند و همراه با حرکت دندان حرکت دارند.
• ارتودنسی نامرئی: از قالب های پلاستیکی شفاف استفاده می شود و قابل دید نیست و هر دو هفته یکبار تعویض می شود.
• ارتودنسی لینگوال: در این ارنودنسی تمامی اجزاء پشت دندان به سمت زبان نصب می شود.
• ارتودنسی فانکشنال: برای بیمارانی استفاده می شود که فک بالا جلوتر از فک پایین است و توسط پلاک های متحرک فانکشنال انجام می شود و هم توسط دستگاه های ثابت.

در ارتودنسی نکات مهمی وجود دارد که باید مورد توجه قرار بگیرد که در اینجا به بخشی از آن اشاره می کنیم.

1. بهتر است ارتودنسی در سنین پایین انجام شود، بدلیل آن که فک و استخوان بندی کودکان و نوجوانان انعطاف بیشتری دارد و این امر باعث می شود تاثیر درمان بیشتر و البته طول زمان درمان کوتاه شود.
2. تشخیص اینکه شما به ارتودنسی نیاز دارید یا نه و به چه نوع از ارتودنسی احتیاج دارید تنها به نظر پزشک متخصص ارتودنسی نیاز دارد و هیچ یک از پزشکان دندانپزشک صلاحیت این تشخیص را ندارند.
3. رعایت بهداشت دهان و دندان در طول درمان ارتودنسی اهمیت بیشتری پیدا می کند زیرا خود ارتودنسی فضای مناسبی را برای جمع شدن خرده غذاها و ایجاد باکتری مهیا می کند که اگر درست و صحیح پاک سازی نشود عامل پوسیدگی دندان می شود.
4. بهتر است درمان ارتودنسی به دور از عجله و شتاب انجام شود تا روند حرکت دندان ها درست انجام شود زیرا گاهی تغییرات ناگهانی باعث می شود که بدن عکس العمل مناسبی نشان ندهد و این درمان نتیجه ی مناسبی ندهد.
5. در آغاز درمان ارتودنسی دردها و ناملایمتی های خفیفی ایجاد می شود که گاه بعد از چند روز برطرف می شود و گاه نیاز به تجویز داروست که البته باید تنها از طریق پزشک معالج تجویز شود.
6. ارجحیت نوع ارتودنسی برای سنین بالا ارتودنسی ثابت است و برای سنین پایین 11 سال می توان از دیگر شیوه ها هم استفاده کرد.

سالیانه افراد بسیاری در سراسر دنیا تحت درمان ارتودنسی قرار می گیرند و عده ای فراوانی نیز قصد شروع این نوع از درمان را دارند. اما با توجه به نوع این درمان و آشکار بودن آن این سوال پیش می آید که طول درمان ارتودنسی چقدر است و فرد تا چه مدت باید این ابزار درمان را در فضای دهان خود داشته باشد.

پاسخ دادن به این سوال مهم مستلزم بررسی موارد گوناگون توسط دندانپزشک است و بهترین فرد برای پاسخ اوست که با بررسی های گوناگون و با توجه به وضعیت فرد بیمار زمان را مشخص می نماید که میتواند برای هر فرد متفاوت باشد.

شرایط و عوامل موثر در طول درمان ارتودنسی

 نوع و شدت ناهنجاری فک و دندان:

درجه شدت، که به آن مال‌اکلوژن (اختلالات فکی و دندانی)  هم گفته می‌شود، یکی از عوامل تعیین کننده طول مدت درمان ارتودنسی است. در مواردی که دندان‌ها شلوغ هستند یا بیرون زده‌اند و بدون کمک لب‌ها در دهان جا نمی‌گیرند، مدت زمان درمان ارتودنسی اهمیت می‌یابد. همچنین، زمانی که فک‌های بالا و پایین با تأخیر رشد کنند یا به صورت هماهنگ رشد نکرده باشند نیز مرتب کردن دندان‌ها بیشتر طول می‌کشد. برای همین، همه بیماران از لحاظ الگوهای اسکلتی و دندانی ارزیابی می‌شوند تا درجه شدت مال‌اکلوژن در آن‌ها مشخص شود.‌

 سن درمان:

سنی که در آن درمان ارتودنسی انجام می‌دهید نقش زیادی در تعیین طول مدت درمان ایفا می‌کند. هر چه جوان‌تر باشید براکت سریع‌تر می‌تواند دندان‌های شما را حرکت دهد. علت این است که بافت‌ها و استخوان‌های کودکان هنوز در حال رشد است و سازگاری آن با تغییراتی که اعمال می‌شود، سریع‌تر بوده و به زمان کمتری نیاز دارد. از طرفی بافت‌ها در صورتی که کاملاً سالم باشند، واکنش آنها به اعمال نیرو بسیار بهتر خواهد بود و از طرفی سلامت لثه و استخوان با افزایش سن کاهش می‌یابد. با این حال فرایند مکانیکی مورد استفاده برای حرکت دادن دندان‌ها در کودکان و بزرگسالان تفاوتی ندارد بنابراین در صورتی که سن رشد تمام شده باشد، تفاوت زیادی بین افراد جوان و مسن وجود ندارد

نوع براکت مورد استفاده در درمان:

امروزه انواع مختلف براکت و سیستم ارتودنسی برای افراد و شرایط مختلف وجود دارد. انتخاب نوع براکت ممکن است بر روند درمان و سرعت آن تأثیر بگذارد. برخی از سیستم‌های براکت مانند براکت فلزی سریع‌تر و کارآمدتر عمل می‌کنند. با این حال برخی بیماران ترجیح می‌دهند از براکت سرامیکی یا نامرئی استفاده کنند اگرچه طول درمان کمی بیشتر می‌شود.

بهداشت و سلامت دهان و دندان:

در دورانی که براکت در دهان دارید، ارتودنتیست دستورالعملی برای مراقبت از سلامت دندان‌ها و لثه به شما می‌دهد. رعایت این دستورالعمل کمک می‌کند در طول درمان دچار عفونت لثه و مشکلات دیگر نشوید چرا که هر گونه مشکلی که در دهانتان ایجاد شود، می‌تواند درمان را طولانی‌تر کند. التهاب لثه و پوسیدگی دندان ناشی از ضعف بهداشت باعث می‌شوند ارتودنتیست سرعت درمان را کاهش دهد تا مشکلات دندانی شما را برطرف نماید.

مصرف دارو:

برخی از داروها می‌تواند بر سرعت حرکت دندان تأثیر بگذارند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، استامینوفن و آسپیرین در صورتی که زیاد مصرف شوند، می‌توانند سرعت  حرکت دندان را کند کنند. همچنین در مورد فلوراید، استروژن، کورتیکو استروئید و داروهای سرکوب‌ کننده سیستم ایمنی نیز این امر صادق است. از طرفی داروهایی مانند هورمون تیروئید و ویتامین دی نرخ حرکت دندان را افزایش می‌دهند. با این حال بدون تجویز پزشک هرگز نباید مصرف دارویی را متوقف و یا شروع نمایید.

انجمن ارتودنتیستهای ایران با بهره گیری از حضور دندان پزشکان حاذق و با تجربه و استفاده از تکنولوژی های پیشرفته این امکان را مهیا می کند تا شما با خیالی آسوده طول درمان ارتودنسی خود را طی نمایید و بعد از گذشت مدت زمان کوتاهی به لبخندی دلنشین تر از قبل دست پیدا کنید.

ترمیم دندان و درمان ارتودنسی

بسیاری از افرادی که قصد درمان ارتودنسی و اصلاح نا مرتب بودن دندان هایشان را دارند، دچار پوسیدگی و عفونت دندان هم هستند. این سوال برای بسیاری از افراد پیش می آید که آیا باید این پوسیدگی ها را قبل از شروع ارتودنسی درمان کرد یا می توان ترمیم آن ها را به بعد از اتمام دوره ارتودنسی موکول کرد؟

بهتر است قبل از هر کاری با متخصص ارتودنسی مشورت کنید. ممکن است پوسیدگی دندان شما بسیار زیاد باشد و دندانپزشک مجبور به کشیدن کامل دندان شما بشود. از طرفی ممکن است پوسیدگی دندان شما زیاد نباشد، ولی متخصص ارتودنسی تصمیم بگیرد برای اصلاح نا مرتب بودن دندان های شما، دندان پوسیده را بکشد، در این صورت اگر قبل از ارتودنسی آن دندان را ترمیم کنید متحمل صرف  هزینه های اضافی و بی جهت شده اید.

ممکن است دندان های شما نیاز به پر کردن و ترمیم داشته باشد و وجود براکت های ارتودنسی مانع از انجام کار بشود و  محل پوسیدگی را مسدود کرده باشد. در این حالت حتما باید قبل از شروع درمان ارتودنسی ، از متخصص دندانپزشکی بخواهید تا دندان های شما را از نظر وجود پوسیدگی بررسی کند.

آیا پر کردن دندان در حین  درمان ارتودنسی امکان پذیر است؟

بله! البته در صورتی که قبل از شروع دوره ارتودنسی با متخصص مشورت کرده باشید و او با توجه به وضعیت دندان های شما سیم و براکت ها را متصل کرده باشد، امکان پر کردن دندان ها همزمان با دستگاه ارتودنسی وجود دارد. اگر دندانپزشک تشخیص دهد که اتصال براکت ها محل پوسیدگی دندان ها را مسدود نمی کند، دستگاه ارتودنسی را روی دندان های شما نصب خواهد کرد ، سپس شما می توانید هر زمان که مایل هستید دندان های خود را ترمیم کنید. ترمیم دندان های پوسیده در دوره درمان ارتودنسی مانند ترمیم معمولی دندان هاست.

 

مزیت های پر کردن دندان قبل از ارتودنسی

اگر با مشورت دندان پزشک تصمیم گرفتید که قبل از شروع ارتودنسی پوسیدگی دندان خود را ترمیم کنید، می توانید مطمئن باشید که در طول دوره ارتودنسی که بین 18 ماه تا سه سال طول می کشد، نواحی پوسیده ی دندان های شما گسترش پیدا نمی کنند و نیازی نخواهید داشت تا با وجود سیم و براکت های ارتودنسی دندان های خود را ترمیم کنید.

البته همان طور که گفته شد گاهی ممکن است دندانپزشک تصمیم بگیرد که دندان پوسیده شما را قبل از ارتودنسی ترمیم نماید؛ بنابراین حتما قبل از هر اقدامی با دندانپزشک و متخصص ارتودنسی مشورت کنید.

بهداشت دندان ها در طول دوره درمان ارتودنسی

باید توجه داشته باشید که انجام هرگونه عملیات دندانپزشکی با وجود مجموعه سیم ها و براکت ها مشکل است. بنابراین باید به دقت دندان های خود را نظافت کنید و پس از هروعده غذایی با مسواک بین دندانی مخصوص ارتودنسی تمام سطوح دندان ها را تمیز کنید و نخ بکشید تا مانع از پوسیدگی دندان ها شوید.

بوی بد دهان 

شاید تا به حال با افرادی مواجه شده باشید که به بدبویی دهان دچار هستند. این مشکل علاوه بر اینکه موجب اذیت شدن فرد می شود، برای اطرافیان هم اذیت کننده خواهد بود. نزدیک به 30 درصد افراد به بدبویی دهان و یا تنفس بدبو دچار هستند. برخی از افراد بر این باورند که بدبویی دهان فقط از مشکلات گوارش و معده نشات میگیرد و هیچ گونه درمانی هم برای آن وجود ندارد. در صورتی که این باور درست نیست.  مشکلات گوارشی یکی از علل بدبویی دهان هستند و بر طبق نظر متخصصین ارتودنسی و دندانپزشکان بیشترین علل بدبویی دهان به مشکلات دهان و دندان وابسته است. بیماری های لثه، پوسیده شدن دندان ها، عفونت لثه و ابسه از جمله رایج ترین مشکلاتی هستند که ضمن بدمزه کردن دهان به بدبویی آن نیز منجر می شوند.

با بوی بد دهان چه کنم؟

اگر جز آن دسته از افرادی هستید که از بوی بد دهانتان رنج می برید، در نخستین گام باید به بهداشت دهان و دندانتان حساس باشید. شاید با رعایت بهداشت مشکل بدبویی دهانتان برای همیشه رفع شود. در صورتی که با رعایت بهداشت هم این مشکل پابرجا ماند باید با مراجعه به متخصص، علت را به صورت حرفه ای جویا شوید. 

علل مختلف بدبویی دهان

بدبویی دهان میتواند علل مختلفی داشته باشد، گاهی اوقات خشکی دهان بر اثر استرس، کم آب شدن بدن، روزه گرفتن و یا خوردن سیر، پیاز و یا مشروبات الکلی می تواند عامل بدبویی دهان باشد که عموما این موارد بوی بد دائمی دهان را سبب نمی شوند.

دندان هایی که دچار پوسیدگی شده اند و یا دندان هایی که به صورت نامناسب ترمیم، پر و یا روکش شده اند هم میتواند یکی دیگر از علل بوی بد دهان افراد باشد.

گاهی اوقات بی توجهی به بهداشت دندانها و عدم استفاده از نخ دندان، موجب گیر کردن بقایای مواد خوراکی مابین دندان ها می شود. باقی ماندن مواد خوراکی مابین دندان ها موجب فاسد شدن آنها می شود که این مسئله بوی بد دهان را در پی خواهد داشت.

  

افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند، برخی دیگر از کسانی هستند که از بدبویی دهانشان ناراحت هستند. افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار دارند باید بیش از سایرین نسبت به رعایت بهداشت دهان و دندانشان حساس باشند. زیرا هر گونه غفلت در این رابطه، می تواند صدمات جبران ناپذیری به سلامت دندان هایشان وارد کند. براکت های ثابت ارتونسی اگر به خوبی تمیز نشوند، می توانند محل مناسبی برای تجمع مواد غذایی و ایجاد بوی نامطلوب دهان باشند. به افرادی که تحت درمان ارتودنسی قرار گرفته اند توصیه می شود در مورد نحوه رعایت بهداشت دهان و دندان و پاکسازی براکت های ثابت ارتودنسی با ارتودنتیست خود صحبت کنند. متخصصین ارتودنسی قبل از نصب براکت های ثابت ارتودنسی، دندان های بیماران را جرم گیری می کنند و وضعیت دندان ها را بررسی کرده و در صورت وجود پوسیدگی نسبت به رفع آن اقدام میکنند. با این کار ضمن محافظت از دندان ها از بروز بوی بد دهان نیز جلوگیری می کنند. 

چگونه بر بوی بد دهان غلبه کنم؟

همان طور که گفته شد، عوامل زیادی موجب بدبویی دهان می شود اما به طور معمول بیماری های اطراف دهان از رایج ترین علل ابتلا به این مشکل هستند. تسطیح ریشه و پوسته کردن ان یکی از راه های درمانی برای رهایی از بوی بد دهان است. در این روش سطح ریشه دندان ها به خوبی تمیز شده و از باکتری ها زدوده می شود. لیزر درمانی لثه از دیگر روش هایی است که برای مهار بوی بد دهان کاربرد دارد. در این روش لیزر بر سطح لثه تابانده می شود تا باکتری هایی که زیر خط لثه قرار گرفته اند، بدون درد از بین بروند.

دستگاه‌های فانکشنال در ارتودنسی

دستگاه فانکشنال برای ارتودنسی دندان‌ها استفاده می‌شود. این دستگاه برای کودکان دارای ناهنجاری که در حال رشد هستند استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها می‌توانند روی شکل، اندازه و موقعیت استخوان‌ها با وارد آوردن نیروهای طبیعی تأثیر بگذارند و ناهنجاری‌ها را درمان کنند. نام آن بر اساس ایجاد تغییر در عملکرد فکین و عضلات وابسته به آن انتخاب شده است.

چنانچه ارتودنتیست تشخیص دهد که کودک به این نوع درمان نیاز دارد، سفارش ساخت دستگاه مناسب او را خواهد داد. گاهی در این دستگاه‌ها اجزایی از دستگاه‌های ارتودنسی ثابت، متحرک و ابزارهای خارج دهانی نیز به کار می‌رود.

انواع دستگاه فانکشنال

دستگاه فانکشنال متحرک: دستگاه متحرک پرکاربردتر از نوع ثابت است و از قسمت‌های مجزای بالایی و پایینی تشکیل می‌شود. به علت دو تکه بودن و عملکرد هم ‌زمان آنها به آن تویین بلاک گفته می‌شود. دستگاه‌های متحرک به وسیله خود بیمار گذاشته و برداشته می‌شوند.

دستگاه فانکشنال ثابت: اجزای این دستگاه روی قوس‌های دندانی ثابت و با کش‌هایی به دندان‌های آسیای فک بالا و پایین متصل می‌شوند. این دستگاه که به آن هربست گفته می‌شود مشکل عقب رفتگی فک پایین را با تحریک رشد فک اصلاح می‌کند.

درمان با دستگاه متحرک به همکاری والدین و کودک متکی است. به همین دلیل کودکانی که همکاری لازم را نداشته باشند، از نوع ثابت استفاده می‌کنند. نوع متحرک آن فقط برای تعداد معدودی از بیماران قابل استفاده است. دو راه حل هدگیر ارتودنسی و کشیدن دندان می‌توانند جایگزین ابزارهای فانکشنال باشند. اما در نهایت استفاده از هر کدام از این روش‌ها به نوع و شدت نقص و تشخیص متخصص بستگی دارد.

سن مناسب این درمان

سن مناسب درمان با این شیوه به نوع و شدت ناهنجاری وابسته است. بهترین زمان برای استفاده از درمان فانکشنال برای کودکانی است که هنوز در سن رشد هستند. بازه سنی این درمان ۶ تا ۱۴ سالگی است. به طور معمول، برای دختران بین ۱۰ تا ۱۱ سالگی و برای پسران بین ۱۱ تا ۱۲ سالگی بهترین سن درمان فانکشنال شناخته شده است.

مزایای این درمان

• زیبایی دندان‌ها و صورت
• جهت دهی مطلوب نیروهای فکی و دندانی
• بهبود تکلم
• اصلاح عملکرد عضلات صورت و دهان
• مرتفع ساختن نیاز به جراحی در آینده یا کاهش شدت فرآیند جراحی
• هزینه کمتر نسبت به جراحی فک و صورت
• کاهش نیاز به کشیدن دندان‌های دائمی در سنین بالاتر

معایب این درمان

• برخی کودکان در استفاده از دستگاه‌های فانکشنال همکاری نمی‌کنند. استفاده از آن برای بیماران از براکت‌ها مشکل‌تر است.
• زمان دقیق انجام این درمان از اهمیت برخوردار است. درمان زود هنگام اثربخش نخواهد بود. حتی ممکن است کودک مجبور به تحمل دوره درمانی طولانی شود. درمان دیر هنگام نیز نتایج ضعیف و پاسخ کم را در پی دارد.
• اگر این دستگاه به اندازه کافی استفاده نشود، درمان نتیجه مطلوبی نخواهد داشت.
• بیمارانی که از دستگاه متحرک استفاده می‌کنند باید بدانند کنترل مسیر درمان در دست خود آنها است و اگر این همکاری کامل و درست انجام نشود، نتیجه درمان مطلوب نخواهد بود.
• شرط لازم برای موفقیت این درمان رشد استخوان است که هر چه در طی این دوره رشد بیشتری اتفاق بیافتد، درمان موفق‌تر خواهد بود.

اطلاعاتی درباره زمان استفاده از این دستگاه و طول درمان آن           

دوره درمان با این دستگاه نیز به شدت مشکل و ناهنجاری بستگی دارد. اما به طور معمول درمان با آن 9 تا 12 ماه طول می‌کشد. بعد از آن به توصیه دندانپزشک متخصص دستگاه فقط باید در شب استفاده شود تا نتیجه درمان تثبیت شود.

عمل به توصیه‌های متخصص بسیار در نتیجه درمان تأثیر گذار است. این دستگاه باید به شکل تمام وقت به جز زمان‌های غذا خوردن و مسواک زدن استفاده شود. اگر در طی روز این دستگاه به اندازه کافی روی دندان‌ها باشد، نتایج به سرعت قابل مشاهده خواهند بود.

رژیم غذایی در درمان ارتودنسی

یکی از مشکلاتی که بیماران تحت درمان ارتودنسی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند طولانی بودن این دوره است. بیشترین عامل مؤثر در نتیجه ارتودنسی رعایت بهداشت دهان و دندان توسط بیمار است. اما مراقبت از دندان‌ها تنها شامل بهداشت نمی‌شود و تأثیر تغذیه در این دوره را نیز نباید دست کم گرفت.

مراقبت از براکت‌ها دشوار است، به ویژه در روزهای اولیه که بیمار به حضور آنها عادت ندارد و می‌خواهد مانند قبل به خوردن ادامه دهد. اما این نکته مهم را باید بداند که انتخاب خوراکی‌ها و غذاها باید از روی سفتی، چسبندگی و نرمی آنها صورت گیرد. به همین دلیل، برخی از غذا منع مصرف دارند و مصرف برخی دیگر توصیه می‌شود.

البته این مشکلات مربوط به افرادی است که از براکت‌های ثابت استفاده می‌کنند، براکت‌های متحرک در زمان غذا خوردن از دهان خارج می‌شوند و مشکلات ارتودنسی ثابت را ندارند. لازم نیست بیماران زیاد به خودشان سخت بگیرند، کافی است نکاتی که در ادامه آمده است در زمان خوردن مد نظر داشته باشند تا بتوانند این دوره را به سلامت به پایان برسانند.

 

بیماران با وجود ارتودنسی چه مواد غذایی را نمی‌توانند بخورند؟

• مواد غذایی شیرین

یکی از مهم‌ترین مواد غذایی که طی این دوره باید با احتیاط مصرف شوند، شیرینی‌ها و خوراکی‌های شیرین هستند. خوردن غذاهای دارای مقدار شکر زیاد ممنوع است. مواد غذایی شیرین موجب از بین رفتن مینای دندان می‌شود که در نهایت به پوسیده شدن دندان‌ها منجر خواهد شد. تمیز کردن دندا‌ن‌ها و دهان با وجود براکت‌ها سخت‌تر از حالت عادی است و به همین دلیل بیمار باید به مصرف خوراکی‌ها در این زمان حساس باشد.

• مواد غذایی سفت

یکی دیگر از مواد غذایی مهم در طی درمان ارتودنسی خوراکی‌های سفت هستند. شکستن آجیل، یخ یا مواد سفت دیگر با دندان در این دوره ممنوع است. حتی در برخی موارد ممکن است موجب شکسته شدن و آسیب دیدن براکت‌ها شوند.

خوردن ذرت، آجیل، آب نبات و شکلات، آدامس، یخ و چیپس را در این دوره فراموش کنید و تا پایان درمان صبر کنید. گوشت‌های چسبیده به استخوان‌ها نباید با وجود وسایل ارتودنسی جویده شوند. گاز زدن سیب، هویج، نان باگت، بیسکویت و نان سفت و نان پیتزا را هم به بعد از درمان موکول کنید.

• مواد غذایی چسبنده

یکی دیگر از مواد غذایی که نباید در زمان ارتودنسی استفاده شوند، مواد خوراکی با خاصیت چسبندگی هستند. به عنوان مثال می‌توان آدامس، شکلات، تافی‌، کارامل‌، گز، سوهان، بلال و آبنبات را نام برد. این مواد به براکت‌ها می‌چسبند و موجب پوسیدگی دندان‌ها می‌شوند. همچنین ممکن است موجب آسیب دیدن براکت‌ها و سیم‌ها شوند.

چگونه می‌توان این مواد غذایی را مصرف کرد؟

با توجه به طولانی بودن دوره درمان، برای این که به بیمار خیلی سخت نگذرد، او می‌تواند مواد غذایی مورد علاقه خود را بخورد، اما نه به حالت معمول بلکه به شیوه‌ای متفاوت. یکی از بهترین راه‌ حل‌ها برای این بیماران تبدیل قطعات بزرگ خوراکی‌ها به قطعات کوچک است. آسیاب کردن آجیل‌ها، آب پز کردن هویج و مکیدن آب نبات و شکلات می‌توانند طی کردن این درمان را برای بیمار راحت‌تر کنند.

 

بیماران با وجود ارتودنسی چه مواد غذایی را می‌توانند بخورند؟

کیک‌ها و کلوچه‌های نرم و شیرینی‌های آردی آسیبی به براکت‌ها وارد نمی‌کنند. موز، سوپ، نان نرم، ماکارونی، نودل، برنج، پوره سیب‌ زمینی، اسفناج و پنیر از مواد غذایی هستند که بیمار با خیال آسوده می‌تواند از خوردن آنها لذت ببرد.

مصرف غلات، سبزیجات، میوه‌ها، پروتئین‌ها و لبنیات برای تمام افراد لازم است. در این دوره نیز فرد نباید از خوردن آنها غافل شود. همان طور که گفتیم خیلی از خوراکی‌ها را با ریز کردن و تبدیل کردن به قطعات کوچک‌تر می‌توان به راحتی مصرف کرد.

 

 ارتودنسی پیشگیری در کودکان 

یکی از مواردی که ممکن است مانع از مراجعه والدین برای معاینه دندان‌های کودکان برای انجام ارتودنسی شود، درد است. والدین به ویژه مادران تحمل درد کشیدن و ناراحتی فرزندشان را ندارند.

درمان ارتودنسی با توجه به مکانیسمی که دارد و کاری که روی دندان‌ها انجام می‌دهد با درد همراه است. با توجه به تفاوتی که فک و دندان‌های کودکان با بزرگسالان دارد، ممکن است این درمان برای آنها نیز با درد همراه باشد. البته درد در این شیوه درمانی به عوامل مختلفی بستگی دارد.

ارتودنسی پیشگیری چیست؟

ارتودنسی که در سنین ۶ یا ۷ سالگی و در ابتدای رشد دندان‌های دائمی در دهان کودک انجام می‌شود، ارتودنسی پیشگیری نام دارد. زیرا با آن جلوی به وجود آمدن بسیاری از اختلالات در بزرگسالی گرفته خواهد شد.

به دلیل این که در کودکی فک همچنان در حال رشد است، از این عامل می‌توان برای حرکت دادن دندان‌ها و سرعت بخشیدن به درمان ارتودنسی استفاده کرد. 

در چه مواردی از ارتودنسی برای کودکان استفاده می‌شود؟

• داشتن مشکل در جویدن غذاها
• تنفس با دهان
• مکیدن انگشت
• از دست دادن زود هنگام دندان‌های دائمی
• داشتن دندان اضافه
• نامرتبی، به هم فشرده بودن یا فاصله داشتن دندان‌ها
• جلو یا عقب بودن فک بالا یا پایین
• گاز گرفتن مدام گونه‌ها
• قرار نگرفتن دندان‌های فک بالا و پایین به درستی روی هم
• بی تقارنی در صورت
• دندان قروچه

 

آیا درمان ارتودنسی دردناک دارد؟

درد ناشی از درمان ارتودنسی در واقع پاسخی کاملاً طبیعی است که بدن فرد نسبت به تغییرات نشان می‌دهد. فشاری که دستگاه‌های ارتودنسی بر دهان وارد می‌کنند موجب درد می‌شود.

بیشترین درد در ارتودنسی در روزهای نخست است. عوامل مؤثر بر درد عبارتند از:

• جنسیت
• سن
• آستانه درد
• استرس

عوامل تأثیر گذار بر کاهش درد ناشی از ارتودنسی پیشگیری

• رژیم غذایی
• داروهای مسکن
• بهداشت دهان و دندان
• مراجعه به ارتودنتیست

رژیم و برنامه غذایی کودکان

کودکی که تحت درمان است باید از خوردن غذاهای سفت و چسبنده خودداری کند. این خوراکی‌ها به براکت‌ها آسیب می‌زنند. توصیه‌ می‌شود در هفته‌ اول غذاهای نرم مانند سوپ، آش و پوره به کودک خورانده شود. والدین باید در مقابل خواست آنها برای خوردن شکلات و خوردنی‌های سفت دیگر مقاوت کنند.

داروهای مسکن مصرفی کودکان

بیشتر کودکان آستانه درد کمی دارند. در صورت نیاز به طور حتم ارتودنتیست معالج داروی مسکن لازم را برای کاهش درد تجویز خواهد کرد.

چگونگی بهداشت دهان و دندان

رعایت بهداشت دهان و دندان از مهم‌ترین عوامل تأثیر گذار در ارتودنسی است. دندانپزشک باید صحیح مسواک زدن با وجود براکت‌ها و استفاده از نخ دندان و دهان شویه مخصوص کودکان را به والدین و کودکان آموزش دهد. والدین باید بر این کارها نظارت داشته باشند.

مراجعه به موقع به ارتودنتیست

اگر والدین به طور مرتب کودکان را برای معاینه به مطب یا کلینیک دندانپزشکی ببرند، به این ترتیب بسیاری از مشکلات توسط آنها تشخیص و رفع خواهد شد.

مراقبت از وسایل ارتودنسی در دهان کار ساده‌ای نیست. به خصوص برای کودکان که مدام در حال جست و خیز هستند و احتمال زمین خوردن و برخورد آنها با دیوار یا وسایل وجود دارد.

اگر در اثر ضربه یا حادثه آسیبی جدی به وسایل ارتودنسی در دهان کودکان وارد شود، والدین باید در اسرع وقت با دندانپزشک تماس بگیرند و مورد را توضیح دهند تا بتوانند به طور اورژانسی کودک را نزد او ببرند.

همراهی با کودک در زمان درمان ارتودنسی

والدین طاقت درد کشیدن کودکان را ندارند. در روزهای ابتدایی درمان که درد زیاد است، ممکن است آنها بی طاقت شوند و بزرگسالان تحت تأثیرشان قرار بگیرند. اما بهتر است والدین بر خود مسلط باشند و با راه‌هایی که می‌توانند درد آنها را کاهش دهند. هرگز والدین نباید تسلیم کودکان شوند.

ارتودنسی در کودکان 

ارتودنسی در واقع ردیف کردن دندان‌ها به منظور زیبایی آنها است. بهترین زمان برای انجام درمان ارتودنسی در زمان کودکی است. بیشتر متخصصان ارتودنسی دلایل زیادی را می‌آورند که ارتودنسی در زمان کودکی نتایج بهتری برای بیمار دارد. ناهنجاری‌ها و اختلالات دندانی ممکن است عوامل ارثی داشته باشد. برای رفع این مشکلات دلیلی جز درمان ارتودنسی وجود ندارد. خیلی از والدین بر این تصور هستند که ممکن است این مشکلات خود به خود رفع شوند، ولی این احتمال وجود ندارد.

والدین موظف هستند کودک 7 ساله خود را برای معاینه نزد ارتودنتیست ببرند. در این زمان رشد فک هنوز ادامه دارد و درمان در زمان کمتر انجام می‌شود. دندانپزشک متخصص از این رشد در جهت جا به جایی و حرکت دندان‌ها بهره می‌برد. احتمال موفقیت این درمان بعد از کامل شدن رشد و شکل گرفتن ساختمان صورت هم زمان با هم بیشتر است.

چرا کودکان باید برای ارتودنسی مراجعه کنند؟

اهمیت قائل شدن برای دندان‌های شیری از دلایل مهم مراجعه به دندانپزشک کودکان است. کودکان همان طور که اشاره کردیم به ناهنجاری‌های دندانی و فکی دچار می‌شوند. ناهنجاری‌هایی مثل کجی دندان‌ها، اختلال در هم پوشانی دندان‌ها، به هم فشردگی دندان‌ها و قرار نگرفتن درست فکین روی هم از مهم‌ترین دلایلی‌ هستند که کودکان را ترغیب به انجام این درمان می‌کند.

آنها ممکن است با مشکلاتی مانند اختلال در جویدن و بلع و همچنین در گفتار و ادای کلمات مواجه شوند و از همه مهم‌تر در تنفس مشکل داشته باشند. درنهایت نیز پوسیدگی دندان‌ها از دیگر گرفتاری‌هایی است که بسیار باید مراقب بود تا در پی این اختلالات بروز نکنند.

عادت غلط مکیدن انگشت نیز از دیگر مواردی است که باید توسط دندانپزشک تحت نظر و درمان قرار گیرد. همچنین، برخی کودکان عادت دارند زبان خود را به سمت جلوی دهان و دندان فشار دهند که مشکلاتی را برای آنها ایجاد خواهد کرد.

  

ارتودنسی کودکان چطور انجام می‌شود؟

در ابتدا دندان‌های کودک مورد معاینه قرار می‌گیرد و رادیوگرافی در زمانی که احتمال وجود دندان نهفته می‌رود، به طور قطع باید انجام شود تا تشخیص درست برای روند درمان برای کودک داده شود.

سپس ارتودنتیست با فشار ماده‌ای خمیر مانند به دندان‌های فک بالا و پایین از آنها یک قالب تهیه می‌کند. وقتی قالب در بیرون دهان، خشک و سفت شد، الگویی از دندان‌های کودک به دست می‌آید که می‌تواند در نحوه تصمیم گیری برای درمان دندانپزشک را یاری کند.

مهم‌ترین ویژگی پزشکی که با کودکان کار می‌کند این است که طرز رفتار و مدارا کردن با آنها را بداند. بیشتر بچه‌ها به دلیل الگوهای غلط رفتاری یا سن کم ممکن است از دندانپزشکی ترس داشته باشند که در این مورد دندانپزشک موظف است از ترفندهایی برای کاهش ترس آنها استفاده کند.

یکی از کارها شاد کردن محیط دندانپزشکی با استفاده از رنگ‌ها و چیزهایی است که کودکان به آنها علاقه دارند. همچنین، برای ارتودنسی کودکان از براکت‌های رنگی استفاده می‌شود.

علاوه بر براکت‌ها و سیم‌ها، ممکن است دندانپزشک تشخیص دهد که برای تکمیل درمان و رسیدن به نتیجه درمان به وسایل دیگری مانند هدگیر نیز نیاز دارد. وسایلی که برای کودکان در نظر گرفته می‌شوند با این پیش بینی هستند که کودکان کمترین همکاری را در درمان خواهند داشت.

مدت زمان درمان ارتودنسی در کودکان به میزان مشکلات آنها وابسته است. بعد از پایان درمان که در مواردی ممکن است تا ۲ سال طول بکشد، استفاده از قالب نگهدارنده کوچک برای جلوگیری از بازگشت دندان‌ها توصیه می‌شود.

البته یکی دیگر از عوامل تأثیر گذار در روند و طول درمان، نحوه مراقبت از براکت‌ها و دیگر وسایل است. مسواک زدن بعد از غذا و استفاده از نخ دندان باید به کودک آموزش داده شود. در این موارد این والدین هستند که باید کودکان را کمک کنند تا از پوسیدگی‌های احتمالی پیشگیری شود.