چگونه دندان‌های فاصله‌دار را به کمک ارتودنسی درمان کنیم؟

چگونه دندان‌های فاصله‌دار را به کمک ارتودنسی درمان کنیم؟

درمان دندان‌های فاصله‌دار با ارتودنسی 

دندان‌ها به طور معمول به اندازه یک نخ دندان باید از هم فاصله داشته باشند. اما متأسفانه در بعضی افراد به دلایل مختلف ممکن است فاصله بین دندان‌ها زیاد شود. یکی از مشکلات افرادی که دندان‌های آنها از هم فاصله دارد این است که از زیبایی چهره و مخصوصاً لبخند آنها کاسته می‌شود.

نخستین و مهم‌ترین علت فاصله داشتن میان دندان‌ها دلایل ژنتیکی است. نداشتن دندان‌های انتهایی و بیماری‌های لثه هم ممکن است موجب فاصله افتادن بین دندان‌ها باشد. وقتی میان دندان‌ها فاصله وجود داشته باشد، موجب می‌شود که دندان‌ها از جای خود جا به جا شوند.

بزرگ‌تر بودن اندازه فک نسبت به دندان‌ها، از دست دادن بعضی دندان‌ها، وجود دندان‌های اضافی در فک، وجود فرنوم بزرگ بین دندانی از دیگر علل ایجاد فاصله بین دندان‌ها هستند.

فاصله‌دار بودن دندان‌ها ممکن است موجب دندان قروچه و سایش دندان‌ها در طی شب شود که خود یکی از موقعیت‌های ابتلا به مشکلات مفصل فک مانند قفل شدن و صدا دادن فک است. همچنین، فاصله میان دندان‌ها غذا خوردن فرد را دچار اختلال می‌کند که ممکن است به بیماری‌های لثه و کاهش اعتماد به نفس در فرد هنگام لبخند زدن منجر شود.

برای درمان و از بین بردن این فاصله‌ها روش‌های مختلفی وجود دارد. روش غیرتهاجمی برای درمان فاصله بین دندان‌ها ارتودنسی است. روش تهاجمی درمان این عارضه نیز تراش دادن دندان‌ها است.

بعد از آنکه دندانپزشک دلیل فاصله بین دندان‌ها را تشخیص دهد، می‌تواند درباره روش درمان تصمیم بگیرد. استفاده از لامینیت یا ونیرهای کامپوزیتی، باندینگ و سرامیک، روکش چینی، بریج، تاج یا کاشت دندان از شیوه‌های درمانی مختلف برای از میان برداشتن فاصله‌های میان دندان‌ها است. در بین تمام این راه‌ها، ارتودنسی توصیه بسیاری از دندانپزشکان برای رفع این معضل است. درست است که درمان ارتودنسی طولانی است، اما روشی مطمئن محسوب می‌شود.

 چگونه دندان‌های فاصله‌دار را به کمک ارتودنسی درمان کنیم؟  چگونه دندان‌های فاصله‌دار را به کمک ارتودنسی درمان کنیم؟

ارتودنسی، مطمئن‌ترین راه از میان برداشتن فاصله میان دندان‌ها

اگر فاصله زیادی بین دندان‌ها باشد، بهترین راه ارتودنسی است که با وجود طولانی بودن زمان درمان آن، نتیجه قابل پیش‌ بینی است و بیمار هیچ بافتی از دندان را از دست نمی‌دهد و نتیجه مطلوب را به دست خواهد آورد.

البته گاهی فاصله دندان‌ها خیلی زیاد است که موجب می‌شود درمان ارتودنسی پاسخگوی‌ آن نباشد و به همین دلیل ارتودنیست روش‌های دیگر را به فرد پیشنهاد خواهد داد.

اگر پایه فک بیمار خوب باشد و فاصله میان دندان‌ها خیلی نباشد، ارتودنسی بهترین راه درمان خواهد بود. اگر در زمان کودکی ارتودنسی انجام نشده و به تعویق بیفتد، در زمان میانسالی قابل انجام است. شاید مشکل بزرگسالان برای انجام ارتودنسی دیده شدن براکت‌ها روی دندان‌ها باشد، اما چاره این مشکل استفاده از براکت‌های سرامیکی هم‌ رنگ دندان‌ها است. البته ناگفته نماند که بهترین زمان برای انجام ارتودنسی در زمان کودکی است.

درمان ارتودنسی دندان‌ها را ردیف و متناسب می‌کند و رعایت بهداشت دهان و دندان‌ها راحت‌تر خواهد شد. با انجام درمان ارتودنسی پیشگیری و حفظ ساختار دندان‌ها می‌توان از بروز ناهنجاری‌های فکین و دندان‌ها پیشگیری کرد. براکت‌ها و سیم‌ها در این روش درمان، امکان قرار گرفتن مناسب دندان‌ها در کنار هم و در فاصله صحیح و مناسب را فراهم می‌کند. با سیم‌کشی دندان‌ها احتمال جا به جا شدن دندان‌ها در دهان کم می‌شود و هماهنگی کلی دندان‌ها بیشتر خواهد شد.

هزینه کم شدن فاصله بین دندان‌ها با ارتودنسی به طور دقیق تا زمان مراجعه به متخصص ارتودنسی قابل تشخیص نخواهد بود. استفاده از ارتودنسی به صورت ثابت یا متحرک نیز باید توسط دندانپزشک معالج تشخیص داده شود.

پیش از شروع درمان ارتودنسی، متحرک یا ثابت بودن براکت‌ها را باید با مشورت ارتودنتیست خود مشخص کرده باشید. نگران هزینه‌های ارتودنسی نباشید، زیرا این هزینه‌ها یک جا پرداخت نمی‌شوند و در طی درمان قابل پرداخت هستند.

 

دیدگاه‌ خود را بنویسید