وجه تمایز ارتودنسی ثابت و ارتودنسی متحرک

ارتودنسی یکی از روش های رایج و مطلوب درمان ناهنجاری های دهان، دندان و فک به حساب می آید که با استفاده از آن می توان ضمن تامین سلامت دهان و دندان، زیبایی این بخش از صورت را که تاثیر به سزایی بر چهره و جذابیت همگان دارد، فراهم کرد. ارتودنسی ثابت و متحرک دو متد کارآمد برای رفع مشکلات دهانی قلمداد می شوند که با توجه به تشخیص ارتودنتیست یکی از این دو گونه به منظور درمان به بیمار پیشنهاد می شود.

ارتودنسی ثابت چیست؟

ارتودنسی ثابت یکی از روش های موثر در درمان ناهنجاری های دهانی به حساب می آید. در این روش براکت ها با استفاده از موادی خاص و بی ضرر، بر سطح دندان ها چسبانیده می شود و در ادامه، به وسیله سیم و کش، ارتباطی محکم مابین این براکت ها برقرار می شود. در این روش درمانی بیمار موظف است تا پایان دوره درمان، دستگاههای ارتودنسی را در دهان خود نگه دارد و در این مدت، قادر به خارج کردن آن از دهان نخواهد بود. در ارتودنسی ثابت می توان با استفاده از تخصص و نظارت متخصص ارتودنسی، بسیاری از اختلالات دهان و دندان را در بازه های زمانی مشخصی درمان کرد.  غالبا از این روش برای حرکت دندان و ریشه آن ها در بیمارانی که شرایط دندانی آن ها کمی پیچیده تر است، استفاده می شود. به طور کلی می توان گفت ارتودنسی ثابت با نتایج درمانی مطلوبی همراه است، زیرا دست ارتودنتیست برای ارائه راهکارهای درمانی باز است. بیمارانی که قصد انجام ارتودنسی ثابت را دارند باید همواره به این نکته توجه نمایند که رعایت بهداشت و نظافت دهان و دندان در این شیوه بسیار مهم خواهد بود؛ زیرا در صورت بی توجهی، زیبایی و سلامت دندان ها به شدت به خطر خواهد افتاد.

    

ارتودنسی متحرک چیست؟

ارتودنسی متحرک یکی دیگر از روش های درمانی در ارتودنسی به حساب می آید. این روش نیز همانند ارتودنسی ثابت با نتایج مطلوبی همراه است. در ارتودنسی متحرک قالبی از فک بالا و پایین بیمار تهیه می شود و در ادامه پلاکی برای دندان ها فراهم می شود که بیمار باید در مدت زمانی خاص، آن را در دهان خود قرا ردهد. از مزیت های اصلی ارتودنسی متحرک، امکان خروج پلاک از دهان در زمان دلخواه است. بدین ترتیب بیمار می تواند در صورت احساس ناراحتی در زمان خوردن و یا آشامیدن، پلاک را از دهان خود خارج کرده و پس از خوردن و شست و شوی دهان، مجددا پلاک را در دهان قرار دهد. اگر چه رعایت بهداشت دندان ها در این روش نیز از اهمیت بالایی برخوردار است اما کار در مقایسه با ارتودنسی ثابت کمی آسان تر خواهد بود؛ از همین رو ریسک خرابی  دندان ها در ارتودنسی متحرک درمقایسه به ارتودنسی ثابت کاهش خواهد یافت. ارتودنسی متحرک به نسب ارتودنسی ثابت برای درمان به هم ریختگی های شدید دندانی آن چنان موثر نخواهد بود؛ اما می توان در این روش ناهنجاری استخوانی فکین را درمان کرد.

ارتودنسی ثابت یا ارتودنسی متحرک؟

غالبا از ارتودنسی متحرک برای درمان بیماران کم سن و سال استفاده می شود، زیرا قابلیت تغییر پذیری ویژگی های استخوانی فک ها در سنین پایین تر بیشتر خواهد بود. در صورتی که در سنین بزرگسالی به علت تثبیت ساختمان های استخوانی فک ها، درمان با ارتودنسی متحرک کمی دشوار خواهد بود.  از همین رو عموما افرادی که در سنین بزرگسالی به منظور درمان اختلالات دهانی و دندانی خود به متخصصین ارتودنسی مراجعه می کنند، با استفاده از ارتودنسی ثابت تحت درمان قرار می گیرند. حتی در برخی مواقع بر مبنای تشخیص ارتودنتیست، جراحی فک نیز ضمن استفاده از ارتودنسی ثابت برای بیمار تجویز می شود. به همین جهت توصیه می شود به منظور رفع عارضه های دهان و دندان در سنین پایین تر به متخصص ارتودنسی مراجعه شود، تا ضمن هزینه کمتر، بازه زمانی کوتاه تری برای درمان در نظر گرفته شود.